COLUMN – Uiteraard heb ik de StemWijzer ingevuld. Toch altijd een beetje spannend. Je wilt bij de partij uitkomen die je het sympathiekst vindt en niet ineens op je scherm hebben: ‘Gefeliciteerd, u mag dit jaar op de fascisten stemmen. Haal de witte puntmuts maar tevoorschijn.’
Overigens wil ik hier niet mee zeggen dat er fascisten meedoen aan deze verkiezing. Maar ze doen nou ook weer niet heel erg hun best doen om er níét op te lijken.
Zelf zeg ik altijd eerlijk dat ik niet weet waar het Centraal Station is
Ik heb ook Chatgpt even gevraagd wat ik moet gaan stemmen. En in plaats van dat Chat (ja, ik mag Chat zeggen) zegt: ‘Ik weet het niet, zoek het lekker zelf uit’, geeft Chat een aantal suggesties. Dat is natuurlijk typisch Chat: niet alles weten maar wel een antwoord geven.
Spelfouten
Google geeft nog weleens geen resultaten. Of je leest iets als ‘Je bedoelde…?’, en dan krijg je het zoekwoord zonder spelfouten. Chat geeft altijd antwoord. Chat doet zoals veel mensen ook vaak doen: als iemand ze de weg vraagt naar het Centraal Station, maar ze weten zelf ook niet waar het Centraal Station ligt, dan geven ze nog steeds antwoord. Het antwoord is dan meestal: ‘Ik denk dat het die kant op is.’
We vinden het nu eenmaal moeilijk om géén antwoord te geven. Zelf zeg ik altijd eerlijk dat ik niet weet waar het Centraal Station is. Tenzij het natuurlijk Duitsers zijn, dan gok ik graag de verkeerde kant op.
Het is niet erg om af en toe te zeggen: ‘Ik weet het antwoord ook niet. Vraag het eens aan een expert.’ Dat zouden ze in de politiek ook iets vaker moeten doen. Maar ja, dat zou wel een heel saaie StemWijzer opleveren.
Jacob Spoelstra is columnist/stand-upcomedian. Kijk hier voor meer informatie.
Nog erger, Google vind dat ik een typefout heb gemaakt: “Bedoelde je …”. Nee, dat bedoelde ik NIET maar jij bent zo dom om te denken dat IK het fout intik. En dan is-ie ook nog zo eigenwijs om dat juist NIET dat te laten zien waar ik naar op zoek ben.
Bedankt voor u stem op Hugo terwijl je Pieter koos is alsof je een minister-president op het schild hijst die geen lijsttrekker is geweest. Dommer kunnen we het volk niet maken want stemwijzers – zonder spatie – gaan niet om de werkelijkheid van een gevoerd beleid maar om beloften die sneuvelen in de coalitievorming. Met sympathie win je misschien verkiezingen maar je vormt er geen stabiel bestuur mee.
De laatste keer dat je Duitsers de verkeerde kant op kon sturen was in 1984 toen je nog ‘immer gerade aus’ kon zeggen terwijl je met je rechterarm naar het oosten wees omdat er nog geen GPS was. O tempora, o mores van een moderne tijd waarin de democratie niet meer om de vrije keus gaat maar om de algoritmen.
Een volk dat gelooft dat het via beloften stemt krijgt een beleid uit onderhandeling en een minister-president via een rekensom.