Rotterdam krijgt zomerkamp voor jonge hackers

Securitybedrijven, scholen en hackersgroepen willen aankomende zomer in Rotterdam een initiatief starten dat scholieren, schoolverlaters en gamers de kans biedt om in contact te komen met werkgevers in de ict-security. Cyberwerkplaats, zoals het project is gedoopt, volgt het Franse initiatief École 42, waarbij initiatiefnemers op een rebelse manier inspringen op de stijgende vraag naar specialisten in cybersecurity.

Eén van de initiatiefnemers is Mary-Jo de Leeuw van securitydienstverlener Revnext, Ze vertelt aan Computable dat meer dan dertig publieke en private partijen meewerken aan de eerste editie die deze zomer van start gaat. Het doel is dat het initiatief een landelijk vervolg krijgt met Cyberwerkplaatsen in steden in Nederland.

Voor de eerste editie ligt het streven op ongeveer twintig jongeren. ‘Daarna moet het organisch groeien’, aldus De Leeuw. De eerste Cyberwerkplaats komt in het Rotterdamse WTC-gebouw. Daar moet een plek ontstaan waar jongeren, scholieren, schoolverlaters en gamers allerlei 21-eeuwse vaardigheden worden bijgebracht.
‘Het gaat bijvoorbeeld om het leren hacken van apparaten die verbonden zijn met internet, zoals apparaten van thuis. We willen jongeren die zich anders lopen te vervelen en op de bank hangen een plek bieden’, aldus De Leeuw. Ze heeft onder andere contact met onderwijsinstellingen zoals ROC’s uit de regio. Die adviseren hoe leerlingen die buiten de boot dreigen vallen, zijn te benaderen om deel te nemen aan de Cyberwerkplaats

‘Geen saaie hackatons’

Volgens De Leeuw worstelen bedrijven en overheden met het aantrekken van jonge talentvolle cybersecuritymedewerkers. ‘Dat komt doordat ze simpelweg op de verkeerde plekken zoeken.’

De Leeuw legt uit dat bedrijven en organisaties zich in de zoektocht naar securitytalenten blindstaren op profielen van kandidaten en ‘inspiratieloze’ hackatons. ‘Daarna zeuren ze dat ze niet aan personeel kunnen komen, maar dan snap je de securitywereld gewoon niet.’

Ze stelt dat jongeren soms letterlijk van de straat geplukt, opgeleid en gekoppeld worden aan bedrijven, die hen vervolgens onder hun hoede nemen. ‘Het uitgangspunt van de Cyberwerkplaats is simpel: hack je gek en verdien een werkplek.’

Minecraft

De mede-initiatiefneemster legt uit dat een kandidaat die een game speelt veel van zichzelf laat zien. ‘Als je hen bijvoorbeeld een potje Minecraft laat spelen, dan krijg je ook inzicht in de persoon. Hoe is zijn of haar technisch inzicht? Wie heeft er doorzettingsvermogen? En ga zo maar door. Daar komt geen cv aan te pas.’

Ze vergelijkt de Cyberwerkplaats met een handarbeidlokaal waar deelnemers direct met apparatuur aan de slag kunnen. ‘Hacklab is een betere omschrijving’, verbetert ze zichzelf. 

In de Cyberwerkplaats worden zaken als werving, opleiding, bedrijvenselectie, mentorschap en coaching aan elkaar gekoppeld en daarvoor is een aantal samenwerkingspartners betrokken. Dat is bijvoorbeeld Radically Open Security (ROS). Die pionier in penetratietesten heeft een internationale community opgebouwd en neemt mogelijk een deel van het lesaanbod voor zijn rekening. Het precieze programma moet nog vorm krijgen.