Zo’n kleine vijftien jaar geleden werkte ik samen met een ondernemer die zijn bedrijf InhetWeb had genoemd. We beleefden in die tijd boeiende avonturen, zoals het integraal plaatsen van de eerste dagvaarding op internet. Het gerenommeerde advocatenkantoor uit Rotterdam ging helemaal uit z’n dak, maar ontbeerde de kennis om ons te stoppen. Ook brachten we destijds verschillende politici live op het net, zoals de toenmalige minister-president Wim Kok, overigens zonder muis.
Ook in mijn communicatieadviespraktijk stimuleerde ik de afgelopen vijftien jaar het gebruik van internet. Maar ik denk dat het na zo'n lange periode pluggen van internettoepassingen wel eens tijd wordt dat we nadenken over de nadelen van het internet. Natuurlijk zal het u niet verbazen dat ik na mijn vorige column over cybercrime, die zelfs door het landelijke tv-programma Nieuwsuur werd opgemerkt, aandacht vraag voor de risico's van internet.
De nadelen van internet gaan niet alleen over webcriminelen. Wat dacht u bijvoorbeeld van it-dienstverlener Atos dat zijn volledige e-mailverkeer wil schrappen. Computable meldde dit streven al begin 2011, maar Atos kondigde afgelopen maand een versnelling aan van dit plan. Het wil binnen achttien maanden een 'zero e-mailbeleid'. Volgens de baas van Atos zijn werknemers onnodig veel tijd kwijt aan het verwerken van e-mail; slechts 10 procent van de mails is belangrijk. Hij wil daarom dat zijn 74.000 werknemers, verdeeld over 42 landen, een lege inbox nastreven. Hij geeft zelf het goede voorbeeld door geen e-mailadres te hebben. Hij vindt dat als mensen iets willen zeggen, ze hem maar moeten bellen of een tekstbericht sturen.
En wat te denken van de maatschappelijke gevolgen van internet? Er is een steeds grotere groep mensen, vooral jongeren, waarbij het internet (social media) hun sociale leven beheerst. Jongeren die afkickverschijnselen vertonen wanneer ze een halfuur niet bij hun Facebook, Twitter, MSN of mail kunnen. Mensen die er voor gestudeerd hebben noemen dit ook wel ‘infobesitas'. Weliswaar is infobesitas nog niet officieel erkend als verslavingsstoornis, hulpverleners worden steeds meer geconfronteerd met een generatie die leidt aan slapeloosheid en angst- en concentratiestoornissen.
Ik ben benieuwd wanneer de eerste pleisters tegen online verslaving in de apotheek liggen.
Reacties
Dat waren inderdaad mooie tijden Robert, ik mis de avonturen nog vaak. Allemaal! Goed dat je eens aandacht besteedt aan de andere kant van de medaille van internet. Ik ben tegenwoordig werkzaam in een branche waarin weliswaar ICT ook steeds meer waarde toevoegt, maar waar de oude communicatievormen, het face-to-face contact met elkaar, nog steeds de belangrijkste zijn. Internet is daarbij zoals het hoort geen doel op zich maar een ondersteunend middel.
Niet kijken in de mailbox is iets anders als geen mailadres hebben. Iedereen bij Atos heeft een mailadres, of je nu wil of niet.
Wat als die manager niet telefonisch bereikbaar is. Een volle voicemailbox? En terugbelverzoeken door een post-it briefje op z'n bureau? Volle smsbox waar niets in is terug te vinden na enkele dagen?
Kijk ook naar de voordelen van mail, niet alleen de nadelen. Het doel moet niet zijn een lege mailbox, maar efficient mailverkeer. Zoveel bedrijven waar mailarchief opbouwen moet als potentieel verdedigingsmateriaal/bewijslast. Waarom gaan zoveel directies en ook 1e kamer nu op tablets over? Om digitaal toegang tot alles te hebben. Als je als automatiseerder geeneens je eigen mailprocessen in de hand kunt houden...
Misschien een leuk stuk om te lezen: http://www.wired.com/wiredenterprise/2012/01/luis-suarez/
@infobesitas: Natuurlijk is het iets waar aandacht aan gegeven dient te worden. Vroegtijdige signalering van een dergelijke "verslaving" kan helpen om het individu of de maatschappij als geheel qua gebruik van de "social media" in de hand te houden. Probleem in zo'n geval is echter dat er ook nog zoeits bestaat als vrije informatie vergaring. Het zal dus nog heel wat hoofdbrekens kosten om hier een passend antwoord op te geven.
Feit is wel dat het gebruik groeiende is ook onder bedrijven, die hier op zoek gaan naar hun doelgroep of nieuwe potentiële markten/consumenten. Dit moedigt het gebruik alleen maar aan, hoe vaak hoor/lees al niet "volg ons via ....." Zonder facebook besta je niet en als je als professional geen linkedin pagina heb kun je niets! Kortom we werken er allemaal hard aan mee om via fora (zoals deze) onze mening te geven, nieuws uit te wisselen, van scholen rapportcijfers te bekijken, uitleg over belasting formulieren te downloaden en daarover dan weer te klagen op klacht.nl.
Het wordt (denk ik) een gevecht tegen de spreekwoordelijke bierkaai.
Misschien helpt het inbrengen van een medicinale USB stick tegen infobesitas?