Met hoeveel ‘normal accidents’ willen we leven?

Cancun here we come! Vakantiepret begint al in het vliegtuig. Helemaal als je in het ‘goede toestel’ zit en je gedurende de hele reis je tablet, smartphone, laptop en e-reader mag gebruiken. Dus ook tijdens het stijgen en dalen. Als ik goed keek , kon ik op de foto bij de Facebook-post het vliegtuig de landing zien inzetten.

Ik ben blij dat we van dat nerveuze gedoe aan boord verlost zijn als reizigers hun apparatuur af moeten sluiten. Sommige passagiers nemen een dergelijke oproep onmiddellijk serieus en schakelen hun device niet alleen uit, maar bergen het ook meteen op. Het voortdurend opstaan, openen en sluiten van die kastjes is mijn grootste ergernis aan boord, maar dit terzijde.

Als ze eindelijk klaar zijn en de bagageruimte weer gesloten is, zie ik hun stemming veranderen. Ze zoeken naar medereizigers die nog druk bezig zijn op internet en een lichte paniek slaat toe. 'Áls we maar niet in de problemen komen, omdat hij of zij….'

Er is echter altijd wel iemand aan boord die er een sport van maakt om de laatste te zijn die uitlogt. Meestal de businessman die het heerlijk vindt om aan boord van -  wat voor transportmiddel dan ook - door te werken.

Ik krijg vaak mail van ze uit de ‘real cloud’. Handig natuurlijk dat ze altijd bereikbaar zijn en dat reistijd ook werktijd wordt. Maar moeten we dit wel willen? Het is het zoveelste voorbeeld van het feit dat we ons leven steeds meer overgeven aan internet en software.

Ik wil niemand vliegangst aanpraten, maar waarom lezen we niet meer ouderwets een boek in het vliegtuig? Bijvoorbeeld ‘Normal accidents’ van Charles Perow. Hij stelt onomwonden dat als we de samenleving steeds complexer maken, we moeten leren leven met systeemongevallen, die veroorzaakt worden door storingen, koppelingen, interacties, kettingreacties en domino-effecten van systemen die we vooraf moeilijk kunnen voorzien.

Nee, inderdaad geen boek om aan te raden voor onderweg naar Cancun, maar wel een thema om aan de rand van het zwembad over na te denken. Is een vliegtuig eigenlijk te hacken? Hoe complex willen we het maken? Met hoeveel ‘normal accidents’ willen we leven? Op de snelweg, in een chemische fabriek, in de lucht?