Steeds meer werknemers gebruiken hun privé smartphone voor werkzaamheden van hun bedrijf. Daaronder is een groeiende groep mensen voor wie zakelijk gebruik van mobiele telefoons eigenlijk niet nodig is, de zogenoemde mobiele wannabees. Zij stellen ict-managers voor nieuwe uitdagingen op het gebied van beveiliging, ondersteuning en aanschaf.
Analisten van Forrester becijferen dat aan het eind van 2010 15 procent van de werknemers zo'n 'mobiele wannabe' is. Nu zijn dat er nog 10 procent. Zij zitten gewoon op kantoor maar willen hun eigen mobieltje gebruiken, voor e-mail, agenda of andere bedrijfstoepassingen. Meestal zijn deze mobiele telefoons daarvoor niet goedgekeurd door de ict-afdeling.
Plan
De ict-managers moeten volgens de onderzoekers een plan trekken over het gebruik van privé smartphones op de werkplek. Belangrijkste vragen daarbij zijn: 'Welke toestellen en welke besturingssystemen ondersteunt het bedrijf, wie betaalt de toestellen en de ondersteuning en hoe kan de beveiliging op de toestellen en op de applicaties worden gewaarborgd?'
De analisten adviseren ict-organisaties om een heldere mobility-strategie op te stellen of om bestaande richtlijnen aan te scherpen, zodat zowel de wannabees als de eigenlijke mobiele werkers weten wat wel en wat niet wordt ondersteund.
Vreemd. Bedrijven die groot genoeg zijn voor een CIO hebben als goed is veiligheid e.d. in orde. M.a.w. dan kan niemand met welk telefoon ook (behalve de zakelijke) op het netwerk. De werknemers hebben niks te willen. Straks mag ieder zijn haar eigen pc, scherm, laptop, mobiel etc uitzoeken.
Geen kopzorg dus!
Als een van de bedoelde IT-ers heb ik bij de werkgever alleen maar tegenwerking ervaren als het gaat om een standpunt bepaling of zelfs maar afstemming over mijn smartphone. Eigenlijk zou de constructie van leasauto’s ook hier moeten gelden. Door het bedrijf verstrekte smartphone met een eigenbijdrage, afhankelijk van functie en niveau.
Hiermee heeft de onderneming alle touwtjes in handen op het gebied van security, serviceverleners en harware.
Dit is nu weer zo’n typisch techneutenartikel over hoe de lastige gebruikers vooral de regels van de ICT’ers proberen te omzeilen. In plaats van dat soort gebruikers te faciliteren in het gebruik van prive middelen wordt het eigenlijk ontmoedigd terwijl deze mensen hun eigen geld gebruiken om hun werk te stroomlijnen en zichzelf efficienter te maken.
Je zou toch haast denken dat de standaards inmiddels al zover zijn uitontwikkeld dat het niet zo veel uitmaakt welk toestel een gebruiker heeft. Zo’n beetje de helft maakt gebruik van pushmail op basis van Exchange en de andere helft van een Blackberry server.
Wanneer je kijkt naar ontwikkelingen op connectiviteit zoals de Enterprise Service Bus dan zie dat standaardisatie op de koppeling de sleutel is en dat de beveiliging daarin of daarachter wordt geregeld.
En toch gaan we dan oproepen dat de CIO moet nadenken over standaardisatie van de apparaatjes. Grow up!
Naief… De 100Mb-politie gaat zich nu ook bemoeien met onze eigen mobieltjes? Vraag je eerst eens af waarom zoveel werknemers andere toepassingen als gmail, hotmail en pushmail gebruiken. Restrictief beleid werkt niet… denk eerst een creatief na vanuit het perspectief van de gebruiker.
http://www.managementsite.nl/1137/ict-internet/100mbpolitie-tijd-ict-renaissance.html
De traditie is inderdaad dat de werkgever bepaald welke diensten een medewerker krijgt incl. de randapparatuur.
Maar er zijn nu betere mobiele dataverbindingen, techniek en mogelijkheden om randapparatuur zoals PDA’s ed. te beheren en beveiligen. Daarmee is de noodzaak om je als organisatie bezig te houden met het uitzoeken, uitgeven en beheren van dergelijke randapparatuur steeds minder aan het worden.
De ontwikkeling van “Het Nieuwe Werken” draagt juist bij aan de mobiliteit van medewerkers, de vrijheid van apparaat of platform keuze (al dan niet beperkt) is daar volgens mij een onderdeel van.
Een goed beleid mbt. mobiliteit en een goede omgeving voor beheer en beveiliging is nodig. Organisaties hoeven zich in de toekomst steeds minder bezig te houden met mobiele randapparatuur.
In het begin is dit natuurlijk wat vreemd en misschien wel wat beangstigend om de controle hierover te verliezen. De snelle technische ontwikkelingen maken het steeds beter mogelijk, zonder concessies te doen aan beheer en beveiliging, privé apparatuur toe te staan.
Werknemers zien straks de mogelijkheid hun eigen voorkeurs apparaat te kunnen gebruiken als één van de redenen om wel of niet voor een organisatie te gaan of blijven werken. Die trend zien we al een tijdje opkomen.
Spannend toch?
Het probleem is niet dat een medewerker zijn/haar privé apparaat wil gebruiken, maar dat beheerorganisaties niets op zo’n apparaat mogen doen, omdat ze privé-eigendom zijn. Perfect logisch, en ik begrijp ook eigenlijk niet waarom het een issue moet zijn. Je neemt toch ook geen privé bureau mee naar kantoor om aan te kunnen werken?
Beheerorganisaties leggen geen beperkingen op omdat ze dat zo leuk vinden, maar omdat ze vanuit het management een beperkt budget krijgen, waarmee ze het maximale uit de systemen moeten halen. Daarbij staan de belangen van de organisatie voorop, en pas daarna de belangen van de werknemer. Wil je dat veranderd hebben, dan moet je klagen bij het management. Die gaan over ruimere budgetten (yeah, as if…!) en minder strenge eisen, niet de beheerders.
Ik denk dat het tijd wordt om als IT organisatie op een andere manier om te gaan met mobiele toestellen.
Wij zien heel veel, veelal jonge, gebruikers die graag met hun eigen iPhone, Google Android toestel, Blackberry, etc willen blijven werken en aan IT organisaties vragen of die ervoor willen zorgen dat de bedrijfsinformatie als contacten, email en documenten daarop beschikbaar kunnen komen.
Indien je er als IT organisatie ervoor zorgt dat je grip krijgt op DAT deel van de telefoon waar gevoelige bedrijfsinformatie gebruikt wordt dan kan dat tegenwoordig vrij eenvoudig, een veelal voor een lagere ROI dan werken met een bedrijfstoestel.
Voor meer informatie hoe deze business case in elkaar zit, neem dan contact met mij op: ron@magnium.nl